Το «τσεκ» των 4 αντιπάλων

Παναθηναϊκός και Μακάμπι έχουν φάει τα Φάιναλ Φορ με το... κουτάλι την τελευταία δεκαετία και η εν λόγω εμπειρία τους λέει πολλά, κάτι που δε διαθέτει η Σιένα, η οποία έχει συμμετάσχει σε τρία, αλλά δεν έχει καταφέρει να προκριθεί ποτέ σε τελικό, την ώρα που η Ρεάλ επιστρέφει στην τελική φάση της διοργάνωσης έπειτα από 15 χρόνια και τελευταία φορά που στέφθηκε «βασίλισσα» ήταν το 1995. στη διοργάνωση της Βαρκελώνης που διεξάγεται στο «Παλάου Σαν Ζόρντι» λοιπόν, Έλληνες και Ισραηλινοί διαθέτουν ένα πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων τους στο δρόμο προς τον μεγάλο τελικό της προσεχούς Κυριακής, αλλά μέχρι τότε υπάρχουν οι δύο αυριανοί ημιτελικοί, κοινώς το καθοριστικό βήμα προς τον στόχο.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, «τσεκάροντας» τους τέσσερις αντιπάλους ανά ζεύγος, που υπερτερούν και που μειονεκτούν στη σύγκριση δηλαδή:
«Πράσινη» δύναμη εναντίον ιταλικού στοιχήματοςΣτον πρώτο ημιτελικό του Φάιναλ Φορ αύριο (Παρασκευή 6/5) στις 19:00 (ώρα Ελλάδος πάντα), ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει τη Σιένα, την ομάδα που απέκλεισε τον Ολυμπιακό με 3-1. Διόλου αμελητέο, όταν εξ αρχής οι «ερυθρόλευκοι» θεωρούνταν φαβορί για να πάνε... Ισπανία.
Η εμπειρία των «πρασίνων» είναι ένα απο τα βασικότερα προσόντα τους. Μπορεί να μην είναι η υπέρ-ομάδα των περασμένων χρόνων, αλλά πρόκειται για ένα «δεμένο» και δυνατό σύνολο και για έναν κορμό που παραμένει αναλλοίωτος. Τι να πει κανείς για τον «σταθερό» και ψύχραιμο αρχηγό, Δημήτρη Διαμαντίδη, που σηματοδότησε την πρόκριση στη Βαρκελώνη με τις εκπληκτικές εμφανίσεις του απέναντι στη Μπαρτσελόνα και δίνει δυναμική στην περιφέρεια της ομάδας, αλλά και στην άμυνα της. Παραπλέυρως, ο Αντώνης Φώστσης, ο γνωστός «Μπάτμαν» και οι δύο «βράχοι» της φροντ λάιν του, Μάικ Μπατίστ και Κώστας Τσαρτσαρής.
Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον «αρχιτέκτονα» των επιτυχιών, Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, που ξέρει να χειρίζεται καλύτερα από πολλούς τους παίκτες του και επιπλέον είναι... μελετηρός και έχει κάνει πολύ καλό σκάουτινγκ των Ιταλών, ιδίως στα παιχνίδια τους με την ομάδα του Ίβκοβιτς, όπου έδειξαν αδυναμίες και δυνατά σημεία. Ένα ακόμη σημείο που υπερτερεί το «τριφύλλι» είναι η επίθεση, καθότι είναι πιο παραγωγική ομάδα, πετυχαίνοντας κατά μέσο όρο 78,3 πόντους έναντι 76,6 των παικτών του Πιανιτζιάνι, με καλύτερα ποσοστά σε δίποντα, τρίποντα και βολές, ενώ διαφορά έχουν και στα ριμπάουντ (33,4 έναντι 30 των Ιταλών).
Από την άλλη, η Μοντεπάσκι, βασίζεται στη σκληρή άμυνα της, εντός των ορίων του φάουλ όμως. Ναι, ο «Ζοτς» ξέρει από αμυντικές τακτικές, αλλά φέτος το «τριφύλλι» έχει δείξει ότι υστερεί στο μαν του μαν σε σχέση με την αυριανή αντίπαλο του, η οποία υπερέχει και σε επιθέσεις εναντίον της συγκεκριμένης άμυνας, καθότι στέλνει τη μπάλα σε Λαβρίνοβιτς και Στόουνρουκ. Εκτός αυτών όμως, οι Ιταλοί βασίζονται πολύ -επιθετικά και αμυντικά- και στα δύο γκαρντ τους, Νίκο Ζήση και Μάρκο Γιάριτς, αφήνοντας ένα μεγάλο μέρος της οργάνωσης του παιχνιδιού στον Μπο ΜακΚάλεμπ. Αυτοί είναι οι παίκτες τους που έχουν την εμπειρία να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις, από όλη την ομάδα. Παράλληλα, ως σύνολο υποπίπτουν σε λιγότερα λάθη και «κλέβουν» περισσότερο τη μπάλα (9 κλεψίματα έναντι 7,3 του Παναθηναϊκού). Πέραν όλων αυτών, οι παίκτες της Σιένα έχουν βάλει και ένα στοίχημα ως ομάδα, να πετύχουν εκεί που απέτυχαν οι προκάτοχοι τους και να πάνε στον τελικό, και δη... καταρρίπτοντας ένα ακόμη φαβορί στο διάβα τους.
Για να δούμε, θα μιλήσει η εμπειρία τελικά;
Ισραηλινή επίθεση vs ισπανική άμυναΣτον δεύτερο ημιτελικό η Μακάμπι συναντά τη Ρεάλ (22:00), κοινώς η επίθεση εναντίον της άμυνας. Οι Ισραηλινοί είναι μια κατ' εξοχήν επιθετική ομάδα, η οποία φτάνει σε υψηλά σκορ με τον γρήγορο ρυθμό που ακολουθεί στο παιχνίδι της, ιδίως αν βρει ανοιχτό γήπεδο, έχοντας έναν πολύ καλό οργανωτή στο δυναμικό της, τον Τζέρεμι Πάργκο. Ο Αμερικανός γκαρντ είναι... όλα τα λεφτά για την ομάδα του Ντέιβιντ Μπλατ, ιδίως ελλείψη του Ντορόν Πέρκινς, κατάσταση που όμως εχει ρίξει όλα τα βάρη στους ώμους του και δεν του δίνει τη δυνατότητα να πάρει τις «ανάσες» που χρειάζεται.
Οι πολλές κατοχές της μπάλας είναι στα συν της και πέρα από τον Πάργκο ξεχωρίζουν οι Έιντσον (στα γκαρντ), Μίροτιτς, Μπλουθενταλ και Ελιγιάχου (στους φόργουορντ) και φυσικά ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης. Ο τελευταίος έχει ξαναγεννηθεί στα χέρια του Μπλατ και έχει κάνει κάποια από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του. Βέβαια, παραμένει αργός, όπως και οι επιστροφές της «ομάδας του λαού» στην άμυνα, γι' αυτό και η ομάδα τα καταφέρνει καλύτερα επιθετικά απέναντι σε άμυνες ζώνης.
Στην αντίπερα όχθη, οι Ισπανοί είναι εξαιρετικοί στην άμυνα ζώνης (ιδίως στο 2-3), κάτι που αναμένεται να δυσκολέψει αρκετά τους παίκτες της Μακάμπι, ενώ αμύνεται πολύ καλά και εντός ρακέτας με τον Ρέγες να δεσπόζει (και είναι ψηλότερος των Μπλουθεντάλ και Ελιγιάχου), αλλά και τον Άντε Τόμιτς, ο οποίος προσφέρει πολλά και στον τομέα του σκοραρίσματος.
Στην επίθεση, ο Μολίν -που αντικατέστησε τον μεσίνα σε μια δύσκολη συγκυρία για τη «βασίλισσα»- στηρίζεται κατά βάσει στον Πάμπλο Πριτζιόνι, αλλά δίνεται χώρος και στους Σέρχιο Λιούλ και Κάρλος Σουάρεζ και γενικότερα έχει πολύ καλά ποσοστά από την περιφέρεια. Θέλοντας να ελέγχει το ρυθμό και να κοιμίζει τις αντίπαλες ομάδες, προτιμά το αργό παιχνίδι σε αντιδιαστολή με τους Ισραηλινούς. Αναμένεται ενδιαφέρουσα «μάχη» λοιπόν.