Λίγο καιρό μετά από την απόσυρσή του όμως τα δημοσιεύματα και οι φήμες αλλά και οι αποκαλύψεις ήρθαν σαν χιονοστιβάδα, για το λόγο που έπαιξε ίσως το πιο καθοριστικό ρόλο για να πάρει την απόφαση να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και μάλιστα υπήρξαν σαφείς υπαινιγμοί ότι ίσως μάλιστα παροτρύνθηκε και από το ίδιο το ΝΒΑ προς αυτή την κατεύθυνση. Γιατί όμως (αν) συνέβη κάτι τέτοιο; τρελάθηκαν άπαντες να οδηγήσουν στην έξοδο ό,τι καλύτερο υπήρχε στο παγκόσμιο μπάσκετ που όχι μόνο πρόσφερε θέαμα και ήταν πραγματική ατραξιόν αλλά και πραγματική μηχανή κοπής χρήματος και πηγής εσόδων στην μπασκετική και όχι μόνο βιομηχανία. Και πώς δέχτηκε ο ίδιος ο Τζόρνταν κάτω από οποιαδήποτε πίεση να πάρει αυτή την απόφαση και να υποκύψει στις όποιες πιέσεις (αν) δέχθηκε; Στο «σκοτεινό» αυτό σενάριο θα αναφερθούμε στην συνέχεια του κειμένου μας.
Τη δεκαετία του 70 ο Dr. J, για όσους δεν το κατάλαβαν πρόκειται για τον Τζούλιους Έρβινγκ, ήταν αυτός που έφερε τον ενθουσιασμό και το πάθος και πάλι για το ΝΒΑ, στην δεκαετία του '80 πήραν τη σκυτάλη ο Μάτζικ Τζόνσον και ο Λάρι Μπερντ και μάλιστα πήγαν το άθλημα ένα βήμα παραπέρα, αλλά στα τέλη της ίδιας δεκαετίας και στις αρχές των 90’s ο Τζόρνταν ήταν αυτός ο οποίος απογείωσε μαζί με την καριέρα του το μπάσκετ. Όχι μόνο δημιούργησε νέους φίλους του αθλήματος και έφερε περισσότερους φιλάθλους στα γήπεδα, αλλά απογείωσε ταυτόχρονα και τα οικονομικά σε πρωτόγνωρα επίπεδα όπου όμοια του δεν είχε δει ο αθλητισμός και πάλι.
Το διάστημα που αγωνίστηκε ο Τζόρνταν δεν ήταν απλά ένας σούπερ σταρ του ΝΒΑ, αλλά ήταν το ίδιο το ΝΒΑ, χωρίς αυτό να είναι και μεγάλη υπερβολή. Δεν είναι τυχαίο ότι στις δημοσκοπήσεις εκείνης της εποχής το 70% των ερωτηθέντων θεωρούσε τον εαυτό του φίλαθλο των Σικάγο Μπουλς, όπου στην ουσία ήταν θαυμαστές του «Air». Ο Τζόρνταν ήταν αυτός που εκτόξευσε τα διαφημιστικά της λίγκας στα ουράνια, με τους χορηγούς και τους διαφημιζόμενους πραγματικά να κάνουν ουρά και να παρακαλούν σχεδόν να προβληθούν. Για τα εισιτήρια δεν πρέπει κανονικά να κάνουμε αναφορά, αφού είναι αυτονόητο ότι είχαν κατακόρυφη άνοδο και χαρακτηριστικό είναι ότι σε όλα του σχεδόν τα παιχνίδια, είτε εντός έδρας, είτε εκτός, έπαιζε σε γήπεδα με sold out στις κερκίδες. Μπλουζάκια, καπελάκια και κάθε λογής διαφημιστικό του Σικάγο δεν προλάβαινε να τοποθετηθεί στα ράφια, ενώ και τα τηλεοπτικά δικαιώματα του ΝΒΑ εξαιτίας του Τζόρνταν δεν διπλασιάστηκαν αλλά τριπλασιάστηκαν. Για την 4ετία 1985-1989 το CBS είχε συμβόλαιο με το ΝΒΑ για την τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων του ύψους 188 εκατομμυρίων δολαρίων, το 1989 το NBC προσέφερε 600 εκατομμύρια δολάρια για να αποσπάσει την υπογραφή της λίγκας για 4ετή συμφωνία. Ο λόγος προφανής, η μεγάλη ατραξιόν, ο «Μιχαλάκης»..
Ο Τζόρνταν ήταν πάντα λάτρης των σπορ. Είχε πάθος, τόσο για το γκολφ, όσο και για το μπέιζμπολ και όχι μόνο του άρεσε να μιλάει για αυτά αλλά και να παίζει κιόλας αφιερώνοντας πολύ από τον χρόνο του. Μετά από την απόσυρση του το 1993, δήλωσε ότι ήταν έτοιμος να ασχοληθεί με το επαγγελματικά μπέιζμπολ και ότι θα έπαιρνε μάλιστα μέρος στην ανοιξιάτικη προετοιμασία των Σικάγο Ουάιτ Σοξ. Είχε διηγηθεί μάλιστα πολλές φορές την ιστορία ότι όταν ήταν 12 ετών είχε ψηφιστεί ως "Mr. Baseball" από το Dixie Association στην γενέτειρα του, την Νορθ Καρολάινα. Μάλιστα την μέρα που έγινε γνωστό ότι αποχωρεί από το ΝΒΑ, ήταν αυτός που είχε ρίξει το πρώτο pitch για λογαριασμό των Ουάιτ Σοξ στο παιχνίδι για τα πλέι οφ κόντρα στο Τορόντο για την Αμέρικαν Λιγκ.
Όμως η αλήθεια είναι ότι στο συγκεκριμένο άθλημα δεν θα μπορούσε να σταθεί αξιοπρεπώς και φάνηκε αυτό. Δεν δίστασε να αγωνιστεί με τους Μπάρονς στην μικρότερη κατηγορία του μπέιζμπολ, να ταξιδέψει με λεωφορεία μακρινές αποστάσεις, να μείνει σε φτηνά μοτέλς, κάτι που δεν είχε συνηθίσει και ειδικά μετά από μία χρονιά όπου είχε περάσει μέρες απόλυτης χλιδής στην Βαρκελώνη σαν μέλος της αμερικάνικης Dream Team στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πάντως ο Τζόρνταν στο διάστημα που πέρασε στο Μπίρμινγκχαμ βοήθησε αρκετά την κοινότητα, δεν έδειξε αλαζονική συμπεριφορά ούτε προς τους συμπαίκτες του, ούτε προς τους φίλους της ομάδας και συμπεριφέρθηκε σαν επαγγελματίας. Αγωνίστηκε σε 127 παιχνίδια, αλλά οι ειδικοί του μπέιζμπολ αποφάνθηκαν και είπαν ότι στα 31 του χρόνια είναι ένας πολύ αργός batter, όπου δεν μπορούσε να κάνει καριέρα στους επαγγελματίες σε καμία περίπτωση από την στιγμή που είχε πολλά προβλήματα στην μικρή κατηγορία με μέσο όρο .202 στο batting, με μόλις 3 home runs και 51 RBIs.
Ας γυρίσουμε πίσω όμως στο ΝΒΑ. Λίγο έπειτα από την ανακοίνωσή του για την απόσυρση του από την ενεργό δράση υπήρξε έντονη φημολογία ότι ο λόγος που οδηγήθηκε σε αυτή την επιλογή και έχοντας μάλιστα μερικά ακόμα ποιοτικά χρόνια μπάσκετ μπροστά του, ήταν ότι πιέστηκε και από τη λίγκα και επειδή είχε προβλήματα εθισμού στο τζόγο, πράγμα που θα έπληττε ανεπανόρθωτα τόσο την προσωπική του εικόνα όσο και το ίματζ του ΝΒΑ και ενός συστήματος που δαπανούσε εκατομμύρια δολάρια. Μάλιστα ήδη από το 1991 μία σειρά αποκαλύψεων είχαν αρχίσει να προϊδεάζουν για το τι θα μπορούσε να ακολουθήσει.
Από τότε που ήταν παίκτης της Νορθ Καρολάινα στο κολέγιο τού άρεσε να βάζει στοιχήματα με τους συμπαίκτες του. Αλλά μη φανταστεί κανείς τίποτα το τρομερό, απλά στοιχημάτιζε αναψυκτικά ή μικροποσά. Το στοίχημα ήταν ποιος θα καταφέρει να ευστοχήσει σε περισσότερες βολές. Επειδή ούτε τα στοιχήματα ήταν μεγάλα και επειδή αρκετές φορές δεν ήταν ούτε καν χρήματα, κανείς από την ομάδα δεν τα απαγόρευσε αλλά ούτε έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα θεωρώντας ότι είναι κάτι το ανησυχητικό.
Στην συνέχεια και ενώ έγινε επαγγελματίας φαίνεται ότι δεν έκοψε την συνήθειά του, μόνο αυτή την φορά έχοντας μεγαλύτερη οικονομική άνεση, τα στοιχήματα άρχισαν σιγά σιγά να μεγαλώνουν. Έπαιζε πόκερ με τους συμπαίκτες του στα ταξίδια της ομάδας και μάλιστα του είχε δοθεί το παρατσούκλι καρχαρίας. Οι προπονητές του Σικάγο μάλιστα φρόντιζαν να προειδοποιούν τους νέους παίκτες να μην παίζουν πόκερ μαζί του γιατί ήταν πολύ καλός και είχαν ελάχιστες πιθανότητες να τον κερδίσουν. Αυτό που του άρεσε περισσότερο όμως να στοιχηματίζει ήταν στο γκολφ, που όπως αποδείχθηκε ίσως να ήταν και αυτό που τον «έριξε από το θρόνο του».
Αρχικά στοιχημάτιζε μικρά ποσά, τους ύψους των 100 δολαρίων, αλλά όσο περνούσε ο καιρός αύξανε το ποντάρισμα του αφού αυξανόταν και η αυτοπεποίθηση του και οι ικανότητες του. Η αλήθεια είναι ότι με τα χρήματα που έβγαζε πλέον τα πονταρίσματα του ήταν αμελητέα ποσότητα, ενώ σε αντίθεση με το μπέιζμπολ στο γκολφ θεωρείτο πολύ καλός παίκτης. Το 1991 μαζί με μερικούς του φίλους του πέρασε μία εβδομάδα στο Χίλτον της Νορθ Καρολάινα, όπου όλη την μέρα έπαιζε γκολφ και όλο το βράδυ έπαιζε πόκερ. Ο Τζόρνταν εκείνη την εβδομάδα έχασε 57,000 δολάρια και χρωστούσε στον φίλο του Έντι Ντόου άλλα 108,000 δολάρια. Πάντως τα ποσά αυτό δεν θα αποτελούσαν σε καμία περίπτωση πρόβλημα αν τις 57,000 δεν τις χρωστούσε στον Τζέιμς «Σλιμ» Μπούλερ, ο οποίος δεν ήταν από τα καλύτερα παιδιά των ΗΠΑ έχοντας εις βάρος του καταδίκες ως έμπορος κοκαΐνης και είχε παραβιάσει ήδη δύο φορές τους περιοριστικούς όρους της αναστολής του, αφού είχε πιαστεί να έχει πάνω του ημιαυτόματα όπλα.
Από εκεί άρχισαν σχεδόν όλα. Ο Τζόρνταν όπως ήταν λογικό πλήρωσε το χρέος των 57,000 δολαρίων στον Μπούλερ αλλά αυτός τα λεφτά που πήρε τα κατέθεσε σε ένα λογαριασμό, με την εφορία να εντοπίζει την κατάθεση και να ερευνά την πηγή από την οποία προήλθαν, με την ίδια να πιστεύει ότι προέρχονταν από πώληση ναρκωτικών, από την στιγμή που καταθέτης ήταν ο Μπούλερ. Όπως ήταν λογικό ο Μπούλερ αποκάλυψε ότι τα λεφτά του τα είχε δώσει ο Τζόρνταν ο οποίος αναγκάστηκε με την σειρά του να κάνει δηλώσεις σχετικά με το θέμα, όπου παραδέχθηκε ότι πράγματι του έδωσε λεφτά, αλλά επειδή είναι φίλος του και του ζήτησε ένα δάνειο για να ξεκινήσει ένα τουρνουά γκολφ. Για να καταλάβουμε την δύναμη και την αξιοπιστία που είχε ο λόγος του Τζόρνταν στην αμερικανική κοινωνία μετά τις δηλώσεις του αυτές ανάγκασε τον δικαστή Γκράχαμ Μούλεν να αποφανθεί ότι η εφορία (δίωξη οικονομικού εγκλήματος) παραβίασε τα δικαιώματα του Μπούλερ, ερευνώντας την επιταγή που κατέθεσε στον λογαριασμό που αναφέραμε. Μάλιστα ο δικαστής επιβεβαίωσε δημόσια ότι η απόφαση του αυτή στηρίχτηκε στην διαβεβαίωση του Τζόρνταν ότι είχε δανείσει τον Μπούλερ.
Τα πράγματα έδειχναν να ηρεμούν, αλλά τον Φεβρουάριο του 1992, ο φίλος του Τζόρνταν, Έντι Ντο, και κολλητός του σε όλα τα παιχνίδια πόκερ και στα στοιχήματα στο γκολφ, δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του κατά την διάρκεια της προσπάθειας των δραστών να του πάρουν 20,000 δολάρια που είχε πάνω του, κάτι που και έγινε τελικά. Η αστυνομία που βρέθηκε στο τόπο του εγκλήματος εντόπισε στα πράγματα που είχε πάνω του το θύμα, τρεις φωτοτυπίες επιταγών συνολικής αξίας 108,000 δολαρίων, που ήταν όσα χρήματα του χρωστούσε ο «Air» από την εβδομάδα που είχαν περάσει στην Νορθ Καρολάινα και είχε χάσει στο πόκερ και στο γκολφ. Μάλιστα οι δύο φωτοτυπίες ήταν από το προσωπικό μπλοκ επιταγών του Τζόρνταν και η άλλη φωτοτυπία ήταν cashier check που είχε την υπογραφή του. Την ίδια περίοδο κλήθηκε σαν μάρτυρας στην δίκη του Μπούλερ ο οποίος κατηγορείτο για εμπόριο ναρκωτικών και ξέπλυμα χρήματος. Ο Τζόρνταν αφού ορκίστηκε πρώτα, αυτή την φορά δεν είπε ψέματα και ομολόγησε ότι οι 57,000 δολάρια που έδωσε στον Μπούλερ ήταν χρέη από τζόγο και όχι δάνειο, όπως είχε πει στις δηλώσεις του λίγους μήνες νωρίτερα.
Τον Ιούνιο του 1993 μία ακόμα ιστορία γύρω από τζόγο που είχε εμπλεκόμενο τον Μάικλ Τζόρνταν είδε το φως της δημοσιότητας. Ο επιχειρηματίας από το Σαν Ντιέγκο, Ρίτσαρντ Εσκουίνας, δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο «Εγώ και ο εθισμός μου στον τζόγο» όπου μεταξύ άλλων σε μία σελίδα του διηγείτο μία ιστορία από το 1991 όπου μέσα σε δέκα ημέρες ο Τζόρνταν έχασε από στοιχήματα που έβαλε μαζί του σε παιχνίδια στο γκολφ, 1,250,000 δολάρια! Αρχικά όλοι θεώρησαν ότι η ιστορία ήταν παραμύθι και ο Εσκουίνας είχε άλλους λόγους που δημοσίευσε το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά μόλις έφερε στο φως της δημοσιότητας τις γραπτές απαντήσεις του Τζόρνταν και τις ακυρωμένες επιταγές που του είχε δώσει, η υπόθεση απέκτησε άλλον ενδιαφέρον.
Στις αρχές του 1992 ο Εσκουίνας είχε επικοινωνήσει πολλές φορές με τον αστέρα του ΝΒΑ προκειμένου να τον πείσει να του εξοφλήσει το χρέος. Ο Τζόρνταν του έδωσε μερικά λεφτά αρχικά, αλλά και αρκετές φορές όπως είπε ο Εσκουίνας υποσχέθηκε ότι θα του έστελνε και άλλα χρήματα τα οποία δεν του έστειλε ποτέ. Τότε του πρότεινε να συμβιβαστούν στις 300,000 δολάρια κάτι που δέχθηκε τελικά. Τον Μάρτιο του 1993 μέσω του δικηγόρου του, Μακ Κόι, έστειλε στον Εσκουίνας 100,000 δολάρια και τον Μάιο του ίδιου έτους του έστειλε άλλες 100,000 δολάρια, αλλά όπως είπε ο Εσκουίνας είχε χάσει την υπομονή του και για αυτό αποφάσισε να εκδώσει το βιβλίο του. Αυτή την φορά ο παίκτης των Μπουλς στην δημόσια τοποθέτηση του παραδέχθηκε εξ αρχής ότι είχε πράγματι χάσει σε στοιχήματα που είχε βάλει με τον Εσκουίνας σε παιχνίδια του γκολφ, αλλά τόνισε ότι επειδή δεν έγραφαν τα στοιχήματα δεν ήξερε και δεν ήταν σίγουρος ποιο ήταν το ύψος των οφειλών του. Είπε μάλιστα είναι ήταν βέβαιος ότι σε καμία περίπτωση το ύψος της οφειλής δεν ήταν όσο υποστήριζε ο Εσκουίνας, 1,25 εκατομμύρια δολάρια δηλαδή.
Το 1993 στην διάρκεια της σειράς των πλέι οφ με τους Νικς της Νέας Υόρκης αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι στην Ατλάντικ Σίτι, λίγες ώρες πριν από το δεύτερο παιχνίδι της σειράς και εθεάθη στο καζίνο όπου γύρισε πολλά τραπέζια και έμεινε μέχρι τις πρωινές ώρες. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που ο Τζόρνταν βρέθηκε σε καζίνο ενώ παράλληλα ήταν παίκτης του Σικάγο και έπαιζε στο ΝΒΑ. Πάντως όπως αποκαλύφθηκε στην συνέχεια είχε την συνήθεια στα ταξίδια της ομάδας του στην Νέα Υόρκη και στο Νιου Τζέρσεϊ να επισκέπτεται τα καζίνο της Ατλάντικ Σίτι, ενώ όταν έπαιζε στο Λος Άντζελες ή στην Γιούτα έκανε την βόλτα του από το Λας Βέγκας. Μάλιστα ο Τζόρνταν δεν διέψευσε το περιστατικό, αντίθετα μάλιστα παραδέχθηκε ότι ήταν στην Ατλάντικ Σίτι πριν από το 2ο παιχνίδι της σειράς με τους Νικς.
Η όλη υπόθεση με το νέο περιστατικό περί τζόγου, πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις, αφού η επιτροπή ερευνών του ΝΒΑ, αποφάσισε να ασχοληθεί με την υπόθεση για δύο και πλέον εβδομάδες, καλώντας μάλιστα τον παίκτη μαζί με τους δικηγόρους του σε συνάντηση όπου διήρκησε περίπου δυόμισι ώρες και ενώ νωρίτερα ο υπεύθυνος επικοινωνίας του NBC, Μπομπ Κόστας, είχε συναντηθεί με τον κομισάριο της λίγκας, Ντέιβιντ Στερν και ζήτησε ενημέρωση σχετικά με το νέο περιστατικό. Στην διάρκεια της μισάωρης συνάντησης τους του είπε ότι το όλο θέμα έχει τρομερά αρνητική επίπτωση στο προϊόν τους. Από εκείνη την συνάντηση και μετά ο Τζόρνταν δεν έκανε άλλες δηλώσεις, αλλά για ένα παίκτη του βεληνεκούς του να μην μιλάει καθόλου στα μίντια ούτε κατά την διάρκεια των πλέι οφ, ούτε πριν ούτε μετά το τέλος ενός παιχνιδιού δεν είναι ένας γεγονός το οποίο μπορεί να περάσει απαρατήρητο και ασχολίαστο.
Η έρευνα από το ΝΒΑ, που διήρκησε δύο εβδομάδες, αρχικά δεν βρήκε κάτι εναντίον του παίκτη του Σικάγο και δεν του έκανε την παραμικρή επίπληξη. Η φωτιά έδειχνε να σβήνει. Αλλά στην συνέχεια έγινε και δεύτερη έρευνα, όπου σύμφωνα με το βιβλίο Money Players: Days and Nights Inside the New NBA, τον Ιούλιο του 1993 το ΝΒΑ είχε συνάντηση με τον Εσκουίνας στα γραφεία του στην Νέα Υόρκη, όπου ο Εσκουίνας τους αποκάλυψε ότι τον Μάρτιο του 1992 είχε υποκλέψει ένα τηλεφώνημα του Τζόρνταν αλλά δεν ήξερε με ποιον μιλούσε στην άλλη άκρη της γραμμής. Στην διάρκεια του τηλεφωνήματος ο Τζόρνταν φέρεται να είπε στον συνομιλητή του ποιο είναι το χάντικαπ σε ένα παιχνίδι (δεν έγινε γνωστό σε ποιο ματς αναφερόταν), και αυτός του απάντησε 7 πόντοι. Αν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη η μαρτυρία του Εσκουίνας, τότε ο Air είχε περάσει την διαχωριστική γραμμή της ηθικής, αφού επικρατούσε ο άγραφος νόμος, οι επαγγελματίες αθλητές να μην στοιχηματίζουν σε παιχνίδια του αθλήματος τους.
Η επιτροπή ερευνών του ΝΒΑ φαίνεται να πήρε στα σοβαρά τα όσα είπε ο Εσκουίνας και δεν ήθελε σε καμία περίπτωση ο Τζόρνταν να είχε την τύχη του Πιτ Ρόουζ που θεωρείτο δεδομένο ότι θα έμπαινε στο Hall of Fame του μπέιζμπολ (ο πρώτος στην ιστορία του αθλήματος σε hits), αλλά στην συνέχεια αποβλήθηκε από αυτό εφ όρου ζωής λόγω εμπλοκής του σε στοιχήματα. Και μπορεί το μπέιζμπολ να ήταν πάνω από τον Ρόουζ και να μην είχε μεγάλο αντίκτυπο στα άθλημα η όλη του εμπλοκή, αλλά την δεδομένη χρονική στιγμή ο Τζόρνταν ήταν πάνω από το μπάσκετ στην Αμερική και μία ανάλογη κατάσταση θα μπορούσε να αποβεί καταστροφική. Για το αμερικάνικο σύστημα ο Τζόρνταν ήταν το κεντρικό πρόσωπο μεγάλης εταιρείας αθλητικών ειδών, το κεντρικό πρόσωπο μεγάλης αλυσίδας φαστ φουντ και ήταν το κεντρικό πρόσωπο της διαφημιστικής καμπάνιας μεγάλης αυτοκινητοβιομηχανίας.
Πάνω από όλα ήταν κάτι σαν εθνικός ήρωας που ερχόταν με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Αν τσαλακωνόταν η εικόνα του θα τσαλακωνόταν και η εικόνα εταιρειών παγκοσμίας εμβέλειας. Ο Τζόρνταν από μόνος του είχε 40 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο από εταιρείες προκειμένου να χρησιμοποιούν το πρόσωπο του σε διαφημιστικές τους καμπάνιες με αφίσες στο δρόμο. Αλλά και για την ίδια τη λίγκα θα ήταν καταστροφικό τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και επίπεδο πρεστίζ και αξιοπιστίας, αφού αν υποστηριζόταν ότι είχε μειωμένη απόδοση σε παιχνίδια ή ακόμα χειρότερα ότι φρόντιζε να χάνει παιχνίδια, τότε η ζημιά θα ήταν ανεπανόρθωτη, ασχέτως αν είχε τέτοια συμπεριφορά επειδή έπαιζε ο ίδιος τα παιχνίδια ή εκβιαζόταν από άτομα με σχετίζονταν με τον τζόγο προκειμένου να εξυπηρετήσουν τον σκοπό τους. Τότε είναι πολύ εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο Στερν συναντήθηκε μαζί του και τον έπεισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση.
Στις 6 Οκτωβρίου λοιπόν ανακοίνωσε ότι αποχωρεί και είχε πει σε δηλώσεις του: «Πιστεύω ότι στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή της καριέρας μου, έχω φτάσει στο πικ της και δεν έχω πλέον να αποδείξω τίποτα άλλο στον εαυτό μου.» όμως το γεγονός ότι 17 μήνες σχεδόν μετά από την απόσυρση του επέστρεψε και πάλι στην ενεργό δράση για λογαριασμό των Μπουλς και πάλι σίγουρα δημιουργεί ερωτηματικά κατά πόσο ήταν ειλικρινής. Γιατί αφού τα είχε κερδίσει όλα και αυτό είναι η αλήθεια, αναφέρουμε απλά ότι στέφθηκε τρεις φορές (και μάλιστα σερί) πρωταθλητής ΝΒΑ, επτά σερί φορές πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα, είχε ψηφιστεί ρούκι της χρονιάς, είχε δύο φορές κερδίσει τον τίτλο του MVP, ενώ ήταν μακράν ο καλύτερος παίκτης στην ιστορία του αθλήματος, τι άλλο θα μπορούσε να έχει να αποδείξει 17 μήνες μετά;
Επίσης κατά την αποχώρηση του όταν τον ρώτησαν τι θα κάνει πλέον στην ζωή του και πως θα είναι η καθημερινή του ρουτίνα απάντησε: «Θα έχω πολύ χρόνο πλέον για να περάσω με την γυναίκα μου και τα παιδιά μου και να ζήσω μία φυσιολογική ζωή, όπως ο κάθε πολίτης της χώρας και να δεθώ με την οικογένεια μου ακόμα περισσότερο. Πλέον θα κάνω ότι θα μου έρχεται στο μυαλό. Θέλω να κερδίσω χρόνο και να διασκεδάσω και να χαρώ ότι δεν χάρηκα τόσα χρόνια.» Η επιλογή του όμως στην συνέχεια να ασχοληθεί με το μπέιζμπολ και μάλιστα να πάει σε μία ομάδα όπως οι Μπίρμιγχαμ Μπάρονς όπου ήταν αναγκασμένος να κάνει ταξίδια σε μικρές πόλεις κατά μήκος όλων των Νότιων ΗΠΑ δημιουργεί επίσης ερωτηματικά σύμφωνα με τους καχύποπτους και σε αυτούς που τους αρέσουν οι θεωρίες συνομωσίας.
Η αλήθεια είναι ότι ο Τζόρνταν είχε την ευκαιρία του να παίξει μπέιζμπολ διότι ο τότε πρόεδρος του Σικάγο, ο Τζέρι Ρέινσντορφ ήταν παράλληλα και ιδιοκτήτης των Σικάγο Ουάιτ Σοξ. Όμως δεν είχε τα προσόντα να παίξει στην μεγάλη κατηγορία και έτσι όπως είπαμε έπαιξε στους Μπάρονς, ομάδα της μικρότερης κατηγορίας και που ήταν θυγατρική κατά ένα τρόπο των Σοξ. Ο Ρέινσντορφ ήταν ίσως ο άνθρωπος που έχασε περισσότερο από κάθε άλλο από την αποχώρηση του Μάικλ. Μόνο την πτώση στα εισιτήρια και στα διαφημιστικά να υπολογίσουμε η ζημιά που είχε ήταν τεράστια. Παρόλα αυτά ήταν από αυτούς που στήριξε περισσότερο από κάθε άλλον την απόφαση του παίκτη του και μάλιστα του έδωσε και 4 εκατομμύρια δολάρια και άφησε ανοιχτή την πόρτα να επιστρέψει στην ομάδα αν ποτέ ανακαλέσει την απόφαση του.
Πολύ υποστηρίζουν ότι η δολοφονία του πατέρα του ήταν αυτή που όξυνε το πρόβλημα του με τον τζόγο, αλλά τα γεγονότα δείχνουν ότι τα δύο πράγματα δεν μπορούν να συνδεθούν. Μάλιστα ο πατέρας του είχε καταδικαστεί σε τρία έτη φυλάκισης, με αναστολή όμως, σαν μέλος σε υπόθεση κατάχρησης το 1985, ενώ και αργότερα είχε πολλές αγωγές εις βάρος του για χρέη από την εταιρεία ένδυσης JVL Enterprises Inc. Ακόμα και γύρω από την δολοφονία του σύμφωνα με κάποιους υπάρχουν πολλά κενά. Αρχικά γιατί ο πατέρας του Τζόρνταν επέλεξε να κοιμηθεί μέσα στο αμάξι του δίπλα σε ένα αγροτικό εθνικό δρόμο και δεν προτίμησε να πάει σε ένα ξενοδοχείο ή ένα μοτέλ;
Θεωρίες συνομωσίας υπάρχουν και γύρω από την πρώτη του αποχώρηση. Οι κακές οι γλώσσες ακόμα και σήμερα υποστηρίζουν ότι από ένα σημείο και μετά ο Τζόρνταν σταμάτησε να παίζει με τους κανόνες της λίγκας και εφάρμοζε τους δικούς του κανόνες. Για το ΝΒΑ όμως ο παίκτης ήταν η «κότα με τα χρυσά αυγά» εδώ και χρόνια και δεν ήθελε να τον κάψει γιατί θα είχε τρομερά προβλήματα, ειδικά οικονομικά. Όμως γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσε να τον ελέγξει, τον πίεσε να αποσυρθεί για να μην υπάρξει τεράστιο σκάνδαλο με αποκαλύψεις και με υποθέσεις που θα μπορούσαν να μεταφερθούν στις αίθουσες των δικαστηρίων, όπου εκεί δεν θα είχε καμία δικαιοδοσία. Με την αποχώρηση του το θέμα θα ξεχνιόταν, θα είχε την ευκαιρία να γιατρέψει το πρόβλημα του με τον τζόγο και τα μίντια θα είχαν να ασχοληθούν περισσότερο με το αντίο του και τα επιτεύγματα του και λιγότερο με τα «υποτιθέμενα» μελανά σημεία της καριέρας του. Από την στιγμή που θα συνέχιζε σαν παίκτης του μπέιζμπολ, θα διατηρούσε την φόρμα του και θα κρατούσε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του, σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο όμως. Αργότερα όταν όλα θα είχαν ξεχαστεί και ερχόταν η κατάλληλη στιγμή τότε το ΝΒΑ θα του έδινε την άδεια να επιστρέψει και πάλι. Άλλωστε πάντα ήταν και θα είναι το αγαπημένο του παιδί.
Ειδικά το γεγονός ότι σε δηλώσεις του κατά την αποχώρηση του είχε πει: «Θα μου λείψει πολύ το μπάσκετ τώρα που φεύγω. Το να επιστρέψω είναι μία τελείως διαφορετική σκέψη, δεν μπορώ να πω ποτέ ότι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο. Στην παρούσα φάση δεν μπορώ όμως, δεν έχω τα ψυχικά αποθέματα και την κατάλληλα συγκέντρωση για να αγωνίζομαι άλλο. Σε βάθος πέντε ετών, μπορεί να μου έρθει και πάλι η επιθυμία, δεν ξέρω. Αν το Σικάγο με θέλει και πάλι και ο Ντέιβιντ Στερν μου επιτρέψει να επιστρέψω στην λίγκα, τότε μπορεί να με δείτε και πάλι στα παρκέ.» ενίσωυσαν τις θεωρίες συνομωσίας υποστηρίζοντας πως αν ο παίκτης αποχώρησε οικειοθελώς για ποιο λόγο ανέφερε ότι χρειαζόταν να του δώσει άδεια το Στερν;
Τελικά ο Μάικλ επέστρεψε και πάλι στο ΝΒΑ το 1995. Η λίγκα τον χρειαζόταν αφού έβλεπε ότι η πτώση δεν είχε σταματημό, δεν υπήρχε αντικαταστάτης του στο πρωτάθλημα και προοπτική να βρεθεί κάποιος που να καλύψει το κενό του. Μάλιστα αγωνίστηκε για τρία χρόνια και τα τρία πήρε και πάλι το πρωτάθλημα με το Σικάγο. Και είχε την ευκαιρία στην συνέχεια να αποσυρθεί με πιο ομαλό και τυπικό τρόπο. Αγωνίστηκε και για δύο χρόνια με την φανέλα της Ουάσιγκτον, όπου οι Ουίζαρντς σε καμία από τις δύο αυτές χρονιές δεν κατάφεραν να μπουν ούτε στα πλέι οφ.
Το τι συνέβη τελικά με την πρώτη του αποχώρηση είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθενός να κρίνει και να πιστέψει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για τον βασιλιά του σπορ, που το αναγέννησε, το έστειλε σε άλλο επίπεδο και κατάφερε ακόμα και να ξεπεράσει το ίδιο άθλημα. Γύρω του στήθηκε μία παγκόσμια βιομηχανία με εταιρείες πραγματικά να εκτοξεύονται. Για όλους εμάς που είχαμε την ευκαιρία να τον θαυμάσουμε, από τις τηλεοράσεις τουλάχιστον ή από κοντά, σίγουρα μπορούμε να αισθανόμαστε τυχεροί και ότι είχαμε την ευκαιρία να δούμε το άθλημα στα καλύτερά του, που ίσως ποτέ ξανά να μην ξαναδούμε κάτι ανάλογο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου